یادمان شهدای هسته‌ای ایران به یادبود ۴ دانش‌مند شهید هسته‌ای که در فجایع تروریستی سال‌های ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۰ شمسی به شهادت رسیدند در محل گل‌زار شهدای بهشت زهرا (س) تهران طراحی شده است. کارفرمای پروژه با تاکید بر اولویت‌های مفهومی طرح به دنبال طرحی نوآورانه، متفاوت و البته چندمنظوره بود تا بتواند علاوه بر یادمانی مفهومی، یک فضای خاص برای انجام فعالیت‌های فرهنگی متناسب را در طول سال در پیرامون یادمان تعریف کند.

طرح یادمان با الهام کلی از دو الگوی آشنا و کاملا ساختاری یعنی ساختار و فرم راکتورهای هسته‌ای و نیز ساختار و فرم گنبدخانه‌های شیعی سامان‌دهی شده است. این دو ساختار که به نحو قابل توجهی در بازتفسیر طرح با هم مشابهت پیدا کرده‌اند، در نقطه کانونی خود یعنی قلب رآکتور/ قبر ولی خدا، به نوعی هم‌سانی رسیده‌اند که پی‌رنگ اصلی کانسپت طرح را نیز شکل داده است. قلب‌ راکتور در یادمان شهدای هسته‌ای بازنمود قبر شهید است که به نوعی انرژی بخش و الهام‌بخش جریان علمی کشور است.

در ساخت یادمان نیز تکنیک‌های ساخت دیجیتال با حفظ سبکی و شفافیت کالبد مورد توجه قرار دارند که به نوعی با فاصله گرفتن از ساخت سنتی و کاربست روش‌های ساخت دیجیتال، دانش و تکنولوژی موجود در متن کانسپت نیز مورد توجه قرارگرفته است.

مسجد جامع جوی، مسجدی قدیمی در محله‌ای قدیمی از کازرون است که به صورت الگوی شبستانی و در مساحت تقریبی ۱۷۵ مترمربع بیش از هشت دهه میزبان عبادت مومنین شهر کازرون است. با توجه به نیازهای روزافزون مسجد به توسعه فضایی و فعالیت‌های فرهنگی متنوع اولیای مسجد، توسعه کالبد مسجد در زمینی که پشت مسجد و در امتداد قبله واقع است در دستور کار هیئت امنای محترم مسجد قرار می‌‌گیرد. 

در طرح توسعه پیش‌نهادی، حفظ کالبد سنتی مسجد و امتداد هندسی آن به عنوان اصلی قطعی درنظرگرفته شده است. طرح جدید به منظور تامین فضاهای مورد نیاز مسجد و حسینیه و نیز تامین جلوه‌ای شهری متناسب با وضعیت شهرسازی نوین، علاوه بر ارتفاع مضاعف از ریتم طاق‌نماهایی سنتی به صورت طاق گه‌وار برخوردار است که نمای مسجد در کالبد شهری را نیز شاخص می‌کند. هم‌چنین مسجد برای رسیدن به گذر اصلی جنوبی خود، با سردری شاخص و منفصل از بدنه اصلی دعوت‌کنندگی خاص خود را دارد. 

با حفظ فضای سبز محدود موجود در زمین پروژه، باقی کاربری‌های مورد توجه هیئت امنای مسجد، به بخش شمالی زمین منتقل شد تا حیاط سبز کوچکی در میان کالبد مسجد قرارگیرد. در بخش شمالی نیز سالن اجتماعی برای نیازهای کلان شهر کازرون در هندسه‌ای متناسب با ریتم طاق نماهای مسجد و سازه‌ای خاص در کنار مجموعه نیازهای آموزشی، ورزشی و فرهنگی دیگر درنظرگرفته شده است.

طرح کانسپت حوزه مشکات در سایت ۴ هکتاری واقع در منطقه پلائین تهران، با روی‌کردی نوین به ساختارهای سنتی در عین حفظ ارزش‌های فضایی سنتی حوزه‌های دینی رقم خورده است. ارکان اصلی طرح سه مجموعه مدرس‌ها، حجره‌ها و مسجد هستند که در ارتباطی غیرسنتی اما برخوردار از ارزش‌های فضاهای حوزوی اسلامی در فرهنگ سنتی بومی ایران با یک‌دیگر قرار دارند. مجموعه مسجد و حواشی آن نظیر سالن‌های کتاب‌خوانی، غذاخوری، فضاهای فرهنگی و ... به نوعی در ارتباط با منطقه مسکونی پلائین درنظرگرفته شده‌اند که با چند فیلتر فضایی نظیر حیاط‌های مرکزی و رواق‌های ممتد مسیر به سمت حجره‌ها از یک سو و مدرس‌ها از سوی دیگر را می‌سازند. 

مدرس در طرح حوزه مشکات با توجه به نگاه‌های نوآورانه و به روز مدیریت حوزه، چیزی متفاوت از سنت مدرس‌های اسلامی و نیز متفاوت از مدرس‌های دانش‌گاهی درنظرگرفته شده است؛ نوعی از تعامل جدید فضایی با فرهنگ‌ سنتی خاضعانه حوزوی. این مدرس‌ها با اختلافات فضایی و ارتفاعی خود کالبدی مستقل را تشکیل می‌دهند که با اشراف ارتفاعی بر کلی مجموعه سایت نیز هم‌راه است. در سوی دیگر نیز حجره‌ها با ارگانی پای‌دار و در ارتباط با محیط طبیعی سایت شکل گرفته‌اند.

در طرح حوزه مشکات سعی شده است تا طبیعت سایت مورد خدشه کم‌تر قرارگیرد و ارزش‌های طبیعی آن حفظ شود. هم‌چنین حلقه سبزی که مشتمل بر فعالیت‌های ورزشی و تفریحی فرهنگ‌ساز نیز هست، به نوعی کلیت ساختار را در برگرفته است.

یادمان اروند محدوده‌ای ۱۷ هکتاری در کرانه‌های جنوبی ایران و در حاشیه رود اروند است که محل رشادت‌های بی‌شمار رزمنده‌گان اسلام در زمان جنگ تحمیلی بوده است. منطقه یادمانی اورند به دلایل متعدد از جمله عدم رسیده‌گی بیش از سه دهه با آسیب‌های متعددی از منظر کالبدی و رفتاری هم‌راه است که طرح جامع ارائه شده در صدد رفع این آسیب‌هاست. در طرح ارائه شده نگاهی خاص به مناطق یادمانی جنوب درنظرگرفته شده است که می‌تواند به نوعی الگوی به‌سازی سایر مناطق یادمانی جنوب کشور باشد.

در این طرح، با تفکیک یادمان اصلی و محدوده‌ای که مجموعه رفتارهای آیینی در آن شکل می‌گیرد، از سایر بخش‌های ارتباطی، ترانزیتی و عمومی سایت، به وسیله یک سازه اصلی در نقش ورودی، و تعریف فضای یادمانی برمبنای سناریوهای رفتاری چندگانه سعی شده است تا گوناگونی استفاده از یادمان در کنار حفظ هویت‌ها و اصالت‌های منطقه‌ای مورد توجه قرار گیرد. به این ترتیب در منطقه اصیل یادمانی کلیه دخل و تصرف‌ها با استفاده از المان‌ها و عناصر آشنای مناطق جنگی صورت گرفته است و ساخت و سازهای معماری متفاوت به خارج از این حوزه منتقل شده است.

هم‌چنین درجواب به سازه‌های نصب شده در کران غربی اروند در خاک عراق، و برای تقویت سازه یادمانی قبور شهدای گم‌نام موجود در سایت، نوعی اسکله‌ی ترکیبی با الگوی لوله‌های استفاده شده در پل معلق بعثت از میراث دفاع مقدس در منطقه به دماغه سایت یادمان اضافه شده است که نظرگاهی به سمت خاک عراق خواهد بود.