پارک فن‌آوری پردیس به عنوان تنها پارک فن‌آورانه کشور که در تراز حرفه‌ای در حال فعالیت است و بستر شرکت‌های بزرگ فن‌آورانه و دانش‌بنیان ایران در حوزه‌های آی‌تی، پزشکی، مکانیک و ... و نیز شرکت‌های مرکز رشدی و استارت‌آپ‌های نوظهور است و به عنوان نماینده فن‌آوری و دانش راه‌یافته به بازار در ایران میزبان مهمان‌های متعدد ایرانی و خارجی به صورت روزانه است، برای فاز دوم توسعه خود نیاز به تعریف ورودی جدیدی در فاصله اندک با ورودی فاز اول مجموعه است. این ورودی مانند رویه معماری ساخت‌مان‌های پارک، باید از وجوه نوآورانه توامان با فن‌آوری‌های نوین ساختی و ظهور فن‌آورانه هم‌راه باشد و نیز دربردارنده اصول و ارزش‌هایی از میراث هنر و معماری سرزمین ایران باشد.
از سویی دیگر، طرح سردر و ورودی فاز دوم پارک فن‌آوری پردیس، نمی‌تواند نسبت به وضعیت فعلی کالبد پارک بی‌تفاوت باشد. سردر نخستین پارک فن‌آوری پردیس، به صورت سازه‌ای مثلثی و اگرچه شیشه‌ای اما چگال -به دلیل انتخاب نوع شیشه و نیز کارکرد بنا- در ورودی فاز اول پارک ساخته شده است. با وجود خط آسمان تعریف شده برای ساخت‌مان‌های پارک و محدودیت ۱۵ متری برای ارتفاع آن‌ها، سردر اول با ارتفاعی قریب به ۴۰ متر به نوعی قوی‌ترین شاخص پارک از منظر ممتد آزادراه و مسیرهای عبوری اطراف و نیز بخشی از شهر پردیس و در فاصله اندک با ورودی جدید است. این نماد قوی به نوعی طبیعی چنان در اسناد تبلیغاتی پارک نیز به چشم آمده است که نام پارک فن‌آوری پردیس امروز قرین این سازه است.
طرح سازه جدید در هندسه‌ی کلی شباهت زیادی به سازه قبلی دارد؛ با این اختلاف که جهت آن به طور کامل تغییر کرده است و در منظر ممتد آزادراه، به تکامل طرح موجود می‌پردازد. سازه جدید بر خلاف سازه قبل به کلی شفاف و مونومان است که با توجه به شیب و اختلاف معبر، ارتفاع آن ۶ متر از ارتفاع سازه قبل کم‌‌تر است. با وجود فن‌آورانه بودن ظهور طرح، در تراز هم‌کف سازه، ورودی پیاده با تفکیک از ورودی سواره، به نوع یک هشتی بزرگ بتنی و رواق‌های پیرامون و متاثر از هندسه‌ی معماری ایرانی شکل گرفته است.
